05 abril 2008

C'est fini

El blog “New Friends Colony” ha muerto. Los motivos de su defunción son que su dueño y autor, yo mismo, ya no vive en el barrio que lleva este nombre.
Hace algo menos de una semana que volví a Barcelona para desconectar de la vida que estaba llevando en Nueva Delhi, aunque cuando cogí el avión de vuelta a casa ya sabía que no volvería a ocupar el número 121 de este confortable barrio delhinés.
Aún me quedaban más de 8 meses para disfrutar y aprender en la India, pero ya hace unos días que tomé la decisión de volver a España definitivamente porque ni el trabajo que venía realizando ni la vida que estaba llevando me llenaba.
No ha sido ni un capricho ni un arrebato lo que me ha empujado a volver a Barcelona, sino la suma de diferentes factores que me impedían ser feliz. Pese a mi empeño en continuar con mi beca en otro país, cual fuera, me veo obligado a seguir mi camino en la ciudad que me vio nacer. C’est la vie.
Supongo que este post chocará a algunos lectores ocasionales, aunque mis más allegados ya están enterados del viraje que mi vida acaba de tomar.
Ahora estoy de nuevo en Barcelona, compuesto y sin novia; es decir, aclimatándome al primer mundo y buscando, por primera vez, trabajo.
En estos momentos no me apetece demasiado ni actualizar el blog ni contar las “no cosas” que me están pasando. Así que, cuando vuelvan las novedades a mi vida retomaré las riendas de este ciberespacio y contaré de nuevo mis desventuras (aunque seguramente no serán tan exóticas como las narradas hasta la fecha).
Así que, como dirían los Celtas Cortos, “nos vemos en los bares”.

Daniel

PD. Estimats becaris, aprofiteu la beca tot el que pugueu, i atresoreu moments i records únics. Jo i la monotonia Barcelona us esperarem aquí.

14 comentarios:

Hristo dijo...

Ànims Dani!!Espero que estiguis bé i més animat a BCN.Jo és possible que sigui el següent en seguir els teus passos, però encara em queden unes setmanes aquí....
de totes maneres, el més important és que estiguis bé i siguis feliç, que em sembla que a Delhi no ho eres!
UNa abraçada crack!!

Daniel Gutiérrez Abella dijo...

Pau!
Mira, prent-ho amb calma. Ja saps que Barcelona sempre hi serà. A més, això de buscar feina és més frustrant del que pugui semblar.
El que està clar, però, és que quan la situació no et faci feliç...intenta-la canviar.

Cuida't!

Anónimo dijo...

Que passa tiu! Doncs el tema es que estiguis be joer! Jo crec que aguantare. El fet que una puta sabandija m'astillés la camera d'EFE ha estat el meu moment algid com a corresponsal de pacotilla i per tant s'ha d'aprofitar la ratxa.
Apa a cuidar-se!

Anónimo dijo...

Denis!!! Ànims tiu!!! Ja ens explicaràs si és cert allò que ens van dir a la reunió dels becaris que el nostre currículum seria la òstia i se'ns rifarien!! jajaja (Jo no m'ho crec). Una forta abraçada, cuida't moooolt i, sobretot, sigues feliç!!

Anónimo dijo...

Ah! Era en Màrius.

EstheR dijo...

Ets molt més valent si tornes que si et quedes sense que t'ompli.
Enhorabona per l'experiència que ja no te la treurà ningú, i pel tot el que has aprés, sobretot de tu mateix!
Que si! Que nos vemos en los bares coño! A mi em queda menys d'un mes per l'Itàlia, així que ci sentiamo!!
Petons i valora tot el que has aprés... campeón!

Anónimo dijo...

Molta sort a la teva tornada a Barcelona nene!Si n'estàs convençut segur que has pres la decisió correcta. Jo crec que de moment també em quedo per aquí... però a la tornada a Barna queda pendent un sopar per explicar les aventures amb la resta de tarats d'Efe. Una abraçada.
Gerard

Daniel Gutiérrez Abella dijo...

Ei gent,
Moltes gràcies pel suport. A Bcn segueixo buscant feina. Màrius, crec que, evidentment, ningú es rifa a uns becaris que hagin currat a EFE.
Salord, crec que parlo en nom de tots si et demano que expliquis al blog del Mario (que abans era dels efebecaris ;) ) com et van robar la càmera de vídeo.
Abraçades. No descarto visitar a algú de vosaltres.

Ali dijo...

Hola Dani! Qué sorpresa volver a saber de tí. Pues yo me alegro mucho de que hayas tenido los co----s de volver si no estabas feliz. Yo me encuentro un poco en la cuerda floja... pero bueno si algún día estás más depre, piensa en el sabio refranero español: mal de muchos, consuelo de tontos. O si no, échale un vistazo a mi blog, porque a partir de ahora, viene toda una serie de desgracias.
Te mando un fortísimo abrazo!!!!
Muakk!!!!

Anónimo dijo...

Has tornat més savi Dani. Aquí noves i velles coses esperen la teva experiència. Una abraçada perales:)

Anónimo dijo...

dani, tots estem amb tu!Ànims guapo que no ha estat res!t' estimo.

Anónimo dijo...

dani..vull continuarte llegint


daiiiiiiiiiiii :)







Xipiró sarrianenc.

Anónimo dijo...

Ciaoooo!!
Ci vediamo giovedì, vero?!!!!!!!!!
La Toran.

EstheR dijo...

Molt guay veure't ahir! Sé i a més, estic segura, que aviat trobaràs el camí.
Un petó, amb Magnum de xocolata, a presto!